İlk yolculuğum;
Gönül tutulması…
Henüz bir kaç adım atmadan koşuyorum
Sanki nefesim tıkanmışcasına sözcükler öbeğine tıkanıyor
Aydınlık bir gün beklerken, karamsar bir yol ile rastlaşmadayım
Dilim susmakta
Zihnim yazmakta
Kalbim sevmekte
Sessizliğini özlediğim geceler içimde tütüyor
Fakat tüm kalabalıklar sırtımda Bir tenhaya sığınıyorum
Geceler içimde bitiyor
Gündüzler de kalabalık
Sabahları bekliyorum
Gelmiyor ..
Sesler, sözler ve günler akmakta
Zamandan bir nebze kopmaktayım
Bazen ölmekteyim burada
Altıncı duyumla beklemekteyim
İşte böyle azar azar,
Dünyadaki ilhamı tüketmekteyim.
Payıma düşen bu yaralı kısr dehrin adı,
Ömürmüş meğer
Bir kayıp manayı aramakmış ödevim
İyileştirmeye çalıştırmakmış,
Şifacı bir elle
Efganlı bir dille
Bilinmez bir yolla..
Sevmekmiş
Discussion about this post